بررسی اثرات اسکان بر معیشت پایدار عشایر در بخش مرکزی شهرستان داراب

نوع مقاله : مقاله پژوهشی

نویسنده

عضوهئیت علمی دانشگاه فرهنگیان

10.22034/jsnap.2023.406734.1062

چکیده

مقدمه: جامعه عشایری ایران که در زمان نه چندان دور بیش از 50 درصد جامعه ایران را به خود اختصاص می‌داده است امروز بر اثر عوامل مختلف سیاسی، اقتصادی، اجتماعی و تاریخی کمتر از 5 درصد جمعیت کل کشور را به خود اختصاص داده است که به دلیل اسکان عشایر بوده است.

هدف پژوهش: پژوهش حاضر با هدف بررسی اثرات اسکان بر معیشت پایدار عشایر در بخش مرکزی شهرستان داراب انجام شده است.

روش شناسی تحقیق: جامعه آماری تحقیق را عشایر اسکان یافته و عشایر کوچ‌رو در در بخش مرکزی شهرستان داراب تشکیل داده است که براساس نتایج سرشماری نفوس و مسکن در سال 1395 جمعیت آن برابر با 1131 نفر بوده است که با استفاده از فرمول کوکران تعداد 287 نفر به عنوان نمونه به صورت تصادفی ساده انتخاب شده است. به منظور تجزیه و تحلیل یافته‌های تحقیق از آزمون تی تک نمونه‌ای و تحلیل رگرسیون چند متغیره استفاده شده است.

قلمروجغرافیایی پژوهش: این پژوهش درعرصه ایران انجام پذیرفته است.

یافته ها و بحث : اطلاعات به دست آمده در بین عشایر اسکان‌یافته و عشایر کوچ‌رو نشان داد که وضعیت سرمایه انسانی در بین عشایر اسکان‌یافته با میانگین 317/3 نسبت به عشایر کوچ‌رو با میانگین 843/2 مناسب‌تر است. از نظر سرمایه اجتماعی در هر دو گروه عشایر اسکان یافته با میانگین 113/3 و عشایر کوچرو با میانگین 104/3 مطلوب و مناسب است و تفاوت چندانی ندارند. از نظر سرمایه فیزیکی عشایر اسکان یافته با میانگین 227/3 نسبت به عشایر کوچ‌رو با میانگین 877/2 در وضعیت مناسب‌تری قرار دارد.

نتایج:دراثر اسان عشایر ودرکنار برخورداری از تسهیلات وخدمات،جامعه عشایری ماهیت اصلی خود را با توجه به دام و مرتع که دو رکن اصلی زندگی در میان جامعه عشایر کوچ‌رو بوده است از دست داده است.

کلیدواژه‌ها

موضوعات